Geride bıraktığımız Kurban Bayramı’nda Maraş’a seyahatimizi trenle yapmaya karar verdik. Aslında uzun mesafeli bir tren yolculuğunu iki yıl önce de aklımdan geçirmiştim fakat akîm kalmıştı. Zira hızlı tren projelerinin havada uçuştuğu o günlerde Adana’nın doğusunda kalan hatlarda iyileştirme çalışmaları vardı ve seferler askıya alınmıştı. Kısmet bu zaman imiş.

İstanbul’dan Kahramanmaraş’a trenle ilk yolculuk tecrübemin üstünden yaklaşık otuz yıl geçti. Haydarpaşa’dan kalkan ‘ekspres’ trenlerden birine binip kuşetli vagonda yata yata, otuz saat kadar süren rahat bir yolculukla Bahçe’den biraz ilerideki Fevzipaşa istasyonunda soluğu almıştık. Bir kompartımanı doldurmaya yetecek yoldaşlar olarak sıkılmadan geçen zevkli bir yolculuktu. Bu sefer ev halkı ile birlikte benzer bir yolculuk hâtırası edineceğimizi umarak böyle bir karar verip yola düştük.

Bu tren yolculuğundan satırbaşlarını sizlerle paylaşmak ve bazı hususları dikkatinize sunmak isterim:

1- İstanbul’dan hızlı trenler Pendik Tren Garı’ndan kalkıyor. İkamet ettiğiniz semt Pendik’ten uzaklaştıkça trene varmak için ayırmanız gereken süre artıyor. Hele de bizim bindiğimiz tren gibi kalkışı 07.30 sularında sabahın körü bir saat ise işiniz daha da zor.

2- Tren biletleri internet üzerinden satın alınabiliyor, fakat TCDD’nin internet sitesi havayolu şirketlerinin ya da internet üzerinden kara/hava yolculuğu alternatifleri sunan girişimcilerin internet sitelerine göre çok basit ve özensiz. (Bürokrasinin umurunda mı sanıyorsunuz?!)

3- Eskiden olduğu gibi bu mesafeyi tek ‘ekspres’ trenle gitme şansı kalmamış, ancak üç ayrı trenle gidilebiliyor. İstanbul/Ankara veya İstanbul/Konya hızlı treninden sonra başka trenlerle devam etmek gerekiyor. Biz ilk menzil olarak İstanbul/Konya’yı seçtik, sorunsuz Konya’ya vardık. Lakin buradan itibaren ciddi sorunlar var.

4- Tren seferlerinin birbirine entegrasyonu sıfır. Tekrar ediyorum ‘sıfır’. Konya’dan Adana trenine binmek için İstanbul’dan kalkan ilk hızlı treni seçerseniz dörtbuçuk saat Konya’da beklemeniz gerekiyor, ikinci trenle gelirseniz Konya’ya vardığınızda Adana trenini onbeş dakikayla kaçırmış oluyorsunuz. (Bunu becerebilen bir bürokrasi artık bu milletin yakasından düşmeli!)

5- Asıl dram bundan sonra Adana’da yaşanıyor; Adana’dan Maraş-Elazığ istikametine giden Fırat Ekspresi tek seçeneğiniz, o da günde tek sefer yapıyor, o sefer de sabah 07.30’da. Konya’dan Adana’ya son tren Adana Garı’na girdiğinde saatler yaklaşık olarak gece 23.00 civarını gösteriyor. Hadi bir saat yeni bineceğiniz trene biniş hazırlığı diyelim; kalan sürede gecenin köründe çoluk-çocuk ne yapacaksınız? O saatte Adana-Maraş arası otobüsler de suyunu çekmiş oluyor. (Bu planlamayı bize hizmet diye yutturan bir bürokrasi artık bu milletin yakasından düşmeli arkadaş!)

6- Netice itibariyle otuz sene önce otuz saat süren tren yolculuğu, otuz sene sonra (yolun yaklaşık yarısı hızlı trenle gidildiği halde) yine otuz saat sürdü; üstüne bir yığın rezillik ve perişanlık da cabası. O zaman meşhur fıkradaki ağanın, uşağına “öyleyse biz bu pohu niye yedik?!” diye sorması haksız mı!!

7- Nihayet Türkoğlu istasyonuna vardığımızda makinist bizi rayların bir yerinde silkeleyipi(!) yoluna devam etti. Baktık ki, istasyon binasının arka kapısı açık ve binada görevli nâmına hiç kimsecikler yok! Bizi karşılayacak olanları beklediğimiz kırk-kırkbeş dakika boyunca da kimseyi görmedik. (Bilmem anlatabiliyor muyum! Bu bürokrasi ve bu sözümona hizmet(!) kafası bu milletin yakasından düşsün artık!)

8- İstanbul-Pendik’ten ‘hızlı tren’e binerken aşağı yukarı havaalanlarındakine benzer ciddi bir güvenlik kontrolünden geçtik. Hızlı trenden indiğimiz Konya Tren Garı’nda dört saatlik aradan sonra Adana trenine binerken kimlik ve bagaj kontrolü bağlamında zerre kadar bakan olmadı, kezâ Adana Garı’ndaki binişimizde de aynı kontrolsüzlük.. Sıkı kontrolü yapan da sıfır kontrolü yapan da aynı işletme, TCDD. Bir husus daha var; Adana’dan daha doğuya giden trenlerde koltuk numarası filan da yok. Numarasız ‘yer’ satın alıyorsunuz, kaptığınız yere oturuyorsunuz; yolcu fazlalığı varsa ‘ayakta seyahat konforu’ cepte keklik! Bu paragraftan çıkan birinci sonuç; hızlı tren yolcusu olacak kadar ‘seçkin’ bir yolcu değilseniz sizin güvenli seyahat etmeniz diye bir kaygı sözkonusu değil. (Bu bürokrasi bu milletin yakasından düşsün arkadaş!). İkinci sonuç; Türkiye’nin batısından doğusuna doğru gidildikçe size revâ görülen muamele hemen her anlamda değişir, batıdaki yolcu vagonları doğuya doğru ‘koltuklu yük vagonları’ derekesine yaklaşır!. (Ve bu bürokrasi, bölge/sınıf/statü farkı gözetmeden her vatandaşa adaletli, seviyeli, kaliteli hizmet etmek veya edilmesini sağlamak için maaş alır!)

Hâsıl-ı kelam; kafaları değiştirmeden demiryolu üstünde uzay mekiği, başka yollarda başka mekik yürütseniz her yeriniz tel tel dökülür, dökülüyor işte!..