Sanayi alanında, başlangıcından bugüne giderek hızlanan gelişmeler, bu alanda öncülüğü kimselere kaptırmayan Batı’nın, imtiyazdan sömürgeciliğe, işgale kadar perde önünde ve arkasında her yöntemi kullanarak dünyanın geri kalan bölgelerindeki zenginlikleri kendi dünyasına taşıma açgözlülüğünün artarak devam ettirilmesini hayati zorunluluk haline getirdi. Bugün geldiğimiz noktada istesek de, isteseler de başka türlü davranamazlar, bu sarmalın içinden kısa vadede ne kendileri çıkabilir, ne de ‘av’ları olarak gördükleri bizlerin çıkmasına göz yumarlar.

Bu yüzdendir ki, sadece enerji ve diğer hammadde kaynaklarının olduğu coğrafyalar değil, kendi resmî sınırlarının dışında kalan bütün yeryüzü kesimi bir şekilde bu devletlerin tasallutu ve müdahalesi altındadır. Bu tasallutun sürekliliğini de dâhiyâne tedbirlerle yine bizlerin eliyle/vasıtasıyla sağlamaktadırlar. Bu gerçeği perdelemek için de ayrıca geliştirdikleri oyunlar vardır ve bunda da çok başarılıdırlar.

Bu uğursuz değirmenin dönmeye devam etmesi, herşeyden önce enerjiye bağlıdır. Farklı alternatifler bir süredir gündemde olsa bile halen ‘fosil yakıtlar’ önemli bir kaynağı teşkil etmektedir. Dolayısıyla bu çarkın dönmesi için enerji kaynaklarının ve temin/iletim güzergahının kontrol edilmesi sistemin efendileri nezdinde hayati önem taşımaktadır.

Öte yandan, özellikle son yüzyıl boyunca ‘değirmen’ sayısının ve kapasitelerinin yanında dönüş hızlarının günden güne artması sonucu ‘küresel ısınma’ denilen bir belâ da ölçüm aletlerinden ve gözlerden saklanamaz boyutlara ulaşmış ve dünyanın gündemine girmiştir.

Fosil yakıtların en fazla 40-50 yıllık bir rezervinin kaldığı yazılıp çizilmektedir. Her ne kadar, daha ziyade ‘küresel ısınmaya tedbir’ kisvesi ile sunulsa da elektrikli ulaşım araçları, hibrit yakıtlı araçlar, rüzgar/güneş enerjisi v.b. yeniliklerle petrol sonrası dönemin hazırlıkları devreye sokulmuş ve epeyce de mesafe alınmıştır (uzay araçları için geliştirilen daha sofistike yakıt alternatifleri ve sistemlerini şimdilik hesaba bile katmıyorum).

Hatta öyle ki, bugün öğrenci kulüpleri bile alternatif ‘temiz enerji’ ile çalışan araçlar tasarlayıp üretmekte ve bu araçlar yarışmalarda boy göstermektedir. Bu demektir ki, bugün itibariyle kurulu düzenin devamında petrol ve diğer fosil yakıtlara artık eskisi kadar ihtiyaç duyulmayabilir.

Buraya kadar okuduklarınız bilinmeyen şeyler değil. Üzerinde düşünülmesi gereken asıl husus bence şudur:

Hal böyleyken yoğun enerji tüketmeye endeksli yapıların/şirketlerin ve onların arkasında yer alan devletlerin, hâlâ hiç hız kesmeden fosil yakıtlara evsahipliği yapan coğrafyaları vahşi kavgalarına sermaye yapmaları ve bu yüzden bilhassa Ortadoğu’da milyonlarca insanın ölümünün, kalanların da hayatlarının cehenneme dönmesinin hem müsebbibi hem seyircisi olmalarına ne anlam vereceğiz?

Bence bunun iki önemli sebebi var:

Birincisi, “a” şıkkı; fosil yakıtlara göre tasarlanıp büyütülmüş onlarca, yüzlerce ‘çok uluslu’ denilen devâsâ enerji şirketleri var. Bir düşünün; bunlardan biri, geçtiğimiz yıllarda Meksika Körfezi’ndeki deniz dibi kuyusunda vukûbulan sızıntının etrafa verdiği tahribattan dolayı ‘otuz küsur milyar Dolar’ tazminat ödemeye mahkum edildi. Lütfen rakamı bir daha tahayyül edin, otuz küsur milyar Amerikan Doları!. Çerez parası gibi ödeyeceği tazminat meblağı bu olan bir şirketin yatırım/ekipman/personel ve diğer açılardan cüssesini varın siz hesap edin.

İşte; benim diyen devleti cebinden çıkaracak buna benzer yüzlerce şirketin yeni enerji çeşitlerine (temiz/hibrit yakıtlar, güneş/rüzgar enerjisi gibi) geçiş sürecini sorunsuz tamamlamaları için ciddi zamana ihtiyaçları olduğu kesindir. Petrol ve doğalgazın geriye kalan rezervleri suyunu çekene kadar bu süreci ancak tamamlayabilirler; büyüklükleri ve dolayısıyla atâletleri. sözkonusu değişikliğin öyle sabahtan akşama gerçekleşmesine imkan vermez.

Birincisi, “b” şıkkı; şirketlerin yapısal özelliklerine ilaveten, petrolün türevleri ve yan ürünleri üzerine kurulmuş, yine devâsâ bir ‘petrokimya’ endüstrisi var. Bunu ne yapacaklar?!

İkincisi; diyelim ki kendileri üstün bir gayretle fosil kaynaklı enerjiden temiz enerjiye geçişi çok kısa sürede gerçekleştirecek olsalar bile, bu yarışta geride kalan ülkelerin nefes borusunu ellerinde bulundurmak için yine de petrol/gaz kaynaklarının bulunduğu coğrafyalardan pis ellerini çekmeyeceklerdir. Aslında bugün şahit olduğumuz iğrenç iştahlarının belki de asıl sebebi budur.

Gerçekçi olmak gerekirse, Batı’nın başını çektiği gelişmiş(!) ülkelerin, dünyanın geri kalanına daha uzun müddet rahat yüzü göstermelerini beklemek hayaldir.

Peki bu durumda teklifimiz ve tedbirimiz ne olmalıdır? Çok basit: Bedavaya çıkacak bir çözüm önerim yok. Bana niyetini ve bu uğurda neleri göze alabileceğini söyle, sana ne yapabileceğini söyliyeyim!

Henüz Yorum Eklenmemiştir !