Maraş Times

PAZAR sabahı saat 08.00 gibi MÜSİAD Başkanı Sami Kervancıoğlu’nun cep telefonuna, “Sami Başkan bir konuda bilgine başvuracağım, uyanınca beni arar mısın?” diye mesaj attım, üç dakika sonra arayınca şaşırdım.

Aslında bu yazı, yeni iş kuracaklara vizyoner bir bakış açısı getirebilecek, ufku açacak ve kişisel yatırımlarla ülke kalkınmasına katkı verip kararlı adımlar atılmasını sağlayacak bir rehber niteliğinde olacak.

Konu: MÜSİAD Başkanı Sami Kervancıoğlu’nun iş hayatı ve tecrübeleri.

Yazı hayatımda benim üç kez yanılmama sebep olan adam Sami Beyle ülke olarak topyekûn kalkınma konusunda sohbet ettik telefonda.

Başkanın konuştuklarının özetini çıkarak olursam diyor ki Sami Kervancıoğlu; “Aslında kalkınmayı sadece ekonomik yönü ile ele alırsak yanılırız! Bana göre kalkınmak, öncelikle iyi yetişmiş insanla mümkün olabilir…” diyor.

Sami başkan, bu sözlerle bir anlamda kendi iş yaşamındaki başarısının da ipuçlarını veriyor.

Sami Bey bir anlamda kendi iş felsefesi sayılabilecek, idarecilik ve çalışanları üzerine misyon edindiği “ekipçilik” çalışmalarının nasıl olması gerektiği konusunda altın bilgiler sunuyor.

İdarecilerin, beraber çalıştığı ekip arkadaşlarından kaliteli iş ve yüksek randıman beklemelerinin şartlarını da şu şekilde sıralıyor: “ Ekibin tıpkı bir balarısı gibi çalışıp kovanı doldurmalarını bekleriz. O kovandaki arıları, balı yaptıktan sonra duman ile kaçırıp balın tamamını almamız mümkündür ancak bu aldığımız bal, son bal olur. Ama o arılara ihtiyaçları kadar bal bırakıp, kalan balı alırsak, arılar kovanınızı doldurmaya devam eder…”

Yani başarının sırrının çalışan ekiple elele vermek olduğuna dikkat çekiyor.

ELE VERİYORUM TALKIMI, KENDİM YUTUYORUM SALKIMI!

İTİRAF etmem gerekirse zaman zaman etrafıma, “hiçbir konuda önyargılı olmayın” diye söylüyorum ama bazen de işte böyle “ele veriyorum talkımı, kendim yutuyorum salkımı” durumuna düşüyorum.

Kervan Pastanesi Sakarya Mahallesinde küçücük bir dondurmacıyken birden bire kentin en lüks bulvarında, lüks bir mekân açmaya kalkışınca, behri zamanında o günün Yaşar’dan sonra en meşhur bir dondurmacısı, “Hahahaa… Üç beş ay sonra oranın elektrik parasını bile ödeyemezler, geri mahallelerine dönerler…” demişti.

Yalan yok, Allah var o gün, o şahsa hak vermiştim çünkü bir anlamda devlerin caddesine, devlerle savaşmaya geliyordu.

Yanıldım, çünkü o mekânda kalıcı olmakla kalmayıp kentin başka yerlerine de şubeler açıp zincir haline geldiler, Maaşallah…

Birinci yanılgım bu oldu.

Ardından şu anda Kervanhan isimli müessesenin kurulu olduğu mekanın arsasını satın aldılar ve buraya bistro tarzı bir dükkan açacaklarını söylediler.

Bu kez sadece ben değil, hemen herkes “Allah akıl fikir versin. Sanayinin yanına, yazının yüzüne, bir çöplüğe mekan yapacaklar, kim gider oraya…” denildi.

Gittiler abiciğim, yaptılar, geliştikçe geliştiler ve bu mekana şu anda girdiğinizde Nişantaşı’ndaki o lüks mekanlardan çok daha ultra lüks olduğunu görüyoruz., buna da Maaşallah…

İkinci yanılgım bu oldu.

Tabi hikaye aslında çok uzun ve bir kitap olacak nitelikte. Sami Kervancıoğlu, “kardeşlerim” dediği kayınbiraderi Mustafa ve Yaşar Pekel’le elele, sırtsırta verip sadece mekan işiyle yetinmedi.

Dünyanın en gelişmiş teknolojisiyle günde binlerce ton dondurma üreten devasa fabrikayı kurdu ve endüstriyel dondurma ile Türkiye geneline açıldı.

Şimdi gelelim üçüncü yanılgıma.

Geçtiğimiz yılın sonuydu. Dediler ki; “Sami Kervancıoğlu MÜSİAD Başkanı oldu.”

Dedim ki; “Yahu bu iş dondurmacılığa benzemez. Bir şeyler yapması zor…”

Bugün o başkan, Kahramanmaraş’ın bütün meselelerine hâkim, başında bulunduğu kurum olarak işin uzmanlarına “meseleler ve çözüm önerileri” başlığıyla raporlar hazırlatıyor, hazırlanan bu raporları bir yandan genel merkezine gönderirken, bir yandan da siyasi otoriteye sunarak problem çözmeye çalışıyor.

Söylenecek tek cümle var: Helal olsun Sami Başkan…