KAHRAMANMARAŞ  merkezinde, tarihin kalıntılarının olduğu tek bölge…

Hem eski sokaklarımızın hem de o güzelim eski konaklarımızın, evlerimizin olduğu bir ilçe…

Maraş’ın yerlisi olan herkesin mutlak bir hatırası olduğu mahalleler…

Germenicia gibi bir devasa bir varlığın fışkırdığı bir membaa…

Kurtuluş harbi hatıralarının halen yaşadığı bir yerleşim birimi…

Sütçü İmam’ın, Rıdvan Hoca’nın, Çakmakçı Sait’in, Mıllış Nuri’nin ve cennet mekân bu sütunlarında yazarının dedesi, Gazi Göde Ali’nin öpülesi ayaklarının izlerinin olduğu mahallelerin ilçesi…

Müslim ya da gayrımüslim, yetimhanelerin, aşevlerinin kurulduğu tarih kokan topraklar…

İlçenin adı bile başlıbaşına bir tarihi değer; Dulkadiroğlu…

Biliyor musunuz, çok acı ama hem de devlet eli ile yok edilmeye çalışılırcasına bir politikanın da güdüldüğü bir ilçe oldu artık.

Önce hepsinin bir anlamı, hepsinin bir hikayesi olan o güzelim sokak isimlerini silip numaralandırarak başladılar bu “yok etme” politikasına…

KİMLİĞİNİ YİTİRMİŞ BİR KENT

RUHSUZLAŞTIRDILAR, kimliksizleştirdiler…

Ardından o minik sokaklardaki güzelim karataşları söküp söküp attılar, yerine adeta cesedin üstüne beton dökercesine ya asfaltladılar ya da bu dönem belediyelerinin can simidi olan kilit parke taşlarıyla betonlaştırdılar.

Nefessiz kaldı Dulkadiroğlu, bir kesimin iddiasıyla da Tolgadırlılar…

Genç gazetecilerden Gökhan Dökücü’nün haber portalında okudum; “Dulkadiroğlu Belediyesi sosyal tesisleri yükseliyor” başlıklı haberi.

Bir de haberin fotoğrafına bakınca içim sızladı.

Beton yığını bir bina.

Hiç bir estetik yok.

Hiç bir zerafet yok.

Hiç bir ustalık yok.

Hiç bir işçilik yok.

Çok değil, bir yıl sonra her tarafı dökülecek binalar ve üstelik bu binaları da bünyesinde onlarca mimar ve mühendis barındıran kurumlar yapıyor.

Dulkadiroğlu Belediye Başkanı Necati Okay; farkında mısın ilçen her geçen gün daha da ruhsuzlaşıyor!

Bize değil, yönettiği ilçesini değer görüp de cevap verirse bu sütunlardan onu da yazarız.

Bitti.